Ανάμεσα στην πλατεία με την παιδική χαρά της Δεξαμενής του Λυκαβηττού και κάτω από το ομώνυμο καφέ, με το παραδοσιακό αγιόκλημα, την καντίνα και τα κλασικά καρεκλοκαθίσματα.
Το Αδριάνειο Υδραγωγείο και η Δεξαμενή λειτούργησαν, υδροδοτώντας την περιοχή της Αθήνας μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας. Τότε πια το Υδραγωγείο εγκαταλείφτηκε, με αποτέλεσμα να πέσουν τα σαθρά τοιχώματά του. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι Αθηναίοι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στράφηκαν στην κατασκευή πηγαδιών στα σπίτια τους.
Η Δεξαμενή (η οποία σήμερα ανήκει στην ΕΥΔΑΠ έδινε νερό στην Αθήνα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Κατασκευασμένη τον 2ο μ.Χ. αι επί αυτοκρατορίας του Αδριανού, η Δεξαμενή αποθήκευε το νερό που έφτανε μέσω του συστήματος υδροδότησης στην πόλη. Το σύστημα εγκαταλείφθηκε επί τουρκοκρατίας και επαναλειτούργησε το 1840. Πλάι στην Αδριάνειο Δεξαμενή κατασκευάστηκε και μια νέα για τις ανάγκες ύδρευσης του κέντρου της Αθήνας. Γύρω στην πλατεία, στις αρχές του 20ού αιώνα, υπήρχαν βοσκοί και γαλατάδες, εξ ου και το όνομα «Κατσικάδικα».
Το καφενείο της Δεξαμενής υπήρξε στέκι ποιητών και λογοτεχνών των αρχών του 20ού αιώνα, όπως ο Σουρής, ο Παπαδιαμάντης ο Βάρναλης, ο Καζαντζάκης, ή αργότερα ο Οδυσσέας Ελύτης, ο αδριάντας του οποίου στήθηκε στην πλατεία το 1997. Στο καφενείο της Δεξαμενής έχουν τραβηχτεί από τον Παύλο Νιρβάνα οι δύο μοναδικές γνωστές φωτογραφίες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Το 1991 το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ μετατρέπει την ταράτσα της Δεξαμενής σε θερινό σινεμά, ένα αστικό πείραμα σε ανύποπτο χρόνο που πέτυχε και παραμένει αγαπητό ως σήμερα.
Η Δεξαμενή λειτουργεί ακόμα με κάποιο ρομαντισμό. Κριτήριο επιλογής των ταινιών είναι η ποιότητά τους, είτε είναι εμπορικές και blockbusters ή όχι. Ο ευρωπαϊκός κινηματόγραφος έχει την τιμητική του εκεί, ειδικά σε αφιερώματα».
Το Σινέ Δεξαμενή είναι το σταθερό σημείο αναφοράς σε μια πλατεία, η χρήση της οποίας πέρασε πολλά. Διαθέτει σύγχρονα ψηφιακά μηχανήματα προβολής αλλά παραμένουν το γιασεμί, o βασιλικός και βέβαια το κλασικό κυλικείο.